Sposoby na strach

Jak poradzić sobie z lękami? I co to ma wspólnego z analizą? 😛

Znalazłam ciekawe ćwiczenie w audiobooku „Garnek strachu” dominikanina Adama Szustaka. Cały audiobook jest genialny i polecam jego mądrości obiema rękami i nogami, ale teraz tylko ćwiczenie w kilku krokach na 5 przykładach. Jak pokonać strach? Wypisz swoje lęki. Wyśmiej je. Udałoby Ci się, gdybyś tylko miał… Nie. Zrobisz to z tym, co masz teraz.

Wstęp dla zaskoczonych

Może Cię dziwić, czemu na stronie o analizie biznesowej będą pojawiać się tematy niekoniecznie stricte analityczne. Może nieco wyjaśni moja misja:
pomagam ludziom, projektom i firmom działać z sensem, rozwijać się i wykorzystywać swój potencjał, aby spełniać marzenia, osiągać ambitne cele i zmieniać świat na lepsze.
Ostatnio siedzę trochę w tematach miękkich. I doświadczam jak bardzo wszystko jest powiązane ze wszystkim (patrz: myślenie systemowe), jak wielki wpływ ma na firmę i projekty człowiek i jego stan. Mam w planach przeplatać tematy związane z analizą z tematami rozwoju osobistego i zawodowego oraz zarządzaniem przedsiębiorstwem. Chciałabym poruszać nieco tematów związanych z emocjami, starając się podawać ujęcie zawodowe, ale może też skorzystasz z tego w życiu prywatnym.

Jak sobie radzić z lękami?

No dobra, to lecimy do ćwiczonka.

Wypisz swoje lęki

Czego się boisz? Kilka przykładów strachów (nie tylko) analityka:

zwolnią mnie z pracy
inni uważają moją pracę za bezużyteczną
nie spełniam oczekiwań
już nigdy nie rozwinę się zawodowo
nie przyjmą mnie z rozmowy o pracę

Wyśmiej swoje lęki

Serio? Tego się boisz? Pośmiej się sam z siebie, bo często jest to absurdalne.

„Zwolnią mnie z pracy”

Tak, rzeczywiście. Już normalnie szef drukuje wypowiedzenie i czai się za Twoim biurkiem. Już Ci admini odcinają dostępy. Już planują na Twoim miejscu wstawić biurowy hamak albo 2 developerów. Już znaleźli na Twoje miejsce 3 inne osoby i każdy zrobi to lepiej niż Ty 2 razy taniej. To nic, że miałeś dobre oceny pracy. Pewnie po prostu chcieli być mili, fałszywe gnidy. To nic, że mogli zwolnić Cię od roku, teraz nagle na pewno zabrali się za analizę wartości pracowników i Ty jesteś na samym końcu. A, zresztą – co się stanie, jeśli Cię zwolnią? Pewnie to będzie 5 minut bezrobocia 😛 Nie, no takie wyniki mają programiści. Jako analitycy dajmy sobie dwa miesiące. Coś się stanie? Ktoś zginie? Jeszcze pewnie znajdziesz robotę lepiej płatną, zbierzesz nowe doświadczenia, znajomości, rozwiniesz się.

„Inni uważają moją pracę za bezużyteczną”

Codziennie rano w kuchni zbiera się loża szyderców i ich głównym tematem jest Twoja praca. Przepraszam… co? Przecież głównie siedzisz i marnujesz tlen w pomieszczeniu. A, że ostatnio 2 osoby Ci dziękowały i chwaliły? To pewnie jakieś fałszywe gnidy.

„Nie spełniam oczekiwań”

No, oczywiście, że nie spełniasz oczekiwań. Ale… w sumie, to jakie one są? Wiesz od szefa, na jakie efekty liczy? Czy może nigdy tego nie ustaliliście? Aha, to taka podwyższona poprzeczka, żeby było trudniej trafić 😛 Zawsze wolne pole do interpretacji czy dać podwyżkę czy wywalić. Trzymają Cię tam już 3 lata pewnie tylko dla rozrywki, bo lubią się nabijać z Twoich dokumentów.

„Już nigdy nie rozwinę się zawodowo”

No, pewnie, że nie. Przecież masz tyle lat, że stoisz już nad grobem. Dziw, że jeszcze nie wpadłeś. Szef Cię nie docenia, a Ty przecież musisz czekać na jego łaskę, bo nikt Cię w żadnej innej firmie nie przyjmie. Nikt nie zaproponował Ci, żebyś zajął się czymś dodatkowo, a myślałeś, że sami się domyślą i w podskokach przyniosą naręcze propozycji. Zresztą, przecież Twój rozwój nie zależy od Ciebie, tego, czego będziesz się uczył, probował, szukał sposobności, tylko musisz czekać, aż sam zapuka do Twojego biurka.

„Nie przyjmą mnie z rozmowy o pracę”

Hehe. No, tak. Już na wejściu spojrzą na Ciebie i odpadniesz w przedbiegach. Jeszcze buzi nie otworzysz, a już będą wiedzieli, że się nie nadajesz. Nawet, jeśli się tym razem umyjesz. Pewnie zadadzą Ci takie pytanie, że Cię zatka i nie powiesz ani słowa, choć inni recytowali encyklopedię. Pewnie pomyślą, że jesteś głupi. Ale w sumie jesteś, więc czym się przejmować. Na pewno mają na pęczki kandydatów 100 razy lepszych niż Ty, szczęśliwych pracować za najniższą krajową. Pewnie będą zażenowani, że w ogóle przyszedłeś na to stanowisko, bo przecież oczekiwali 20-letniego pracownika z 20-letnim doświadczeniem. A jeśli Cię nie przyjmą? Pewnie całe miasto się dowie jaki jesteś słaby i w żadnej innej firmie nie zaproszą Cię na rozmowę. Zostawi Cię partner, pies odejdzie i zgnijesz jako nieudacznik na ulicy.

Czego Ci brakuje? Nie. Zrobisz to z tym, co masz

W strachu często myślimy, że nie balibyśmy się, udałoby się nam coś zrobić, gdybyśmy tylko mieli, wiedzieli, potrafili coś, czego nam teraz brakuje. Oczywiście warto o to zawalczyć, zdobyć, zbudować, poprosić o to innych. Jeśli jednak z jakichś względów to niemożliwe lub niemożliwe tu i teraz, to spójrzmy na siebie takimi, jacy jesteśmy w tym momencie, bez tych wszystkich rzeczy i powiedzmy sobie, że też damy radę.